Πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία στις 9 Δεκεμβρίου στο θέατρο του κολλεγίου Αθηνών η πρώ-τη παρουσίαση του ορατορίου «ΠΡΟΣΕΥΧΗ» της Πηγής Λυκούδη που οργάνω-σε η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών στο πλαίσιο ενίσχυσης των δράσεων Κοινωνικής Αλληλεγγύης που έχει ξεκινήσει από το 2013.
Η εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρ-χου κ.κ. Βαρθολομαίου Α’ τον οποίο εκπροσώπησε ο Σεβασμιώτατος Μητρο-πολίτης Προικοννήσου, υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Προποντίδος, κ. Ἰωσήφ.
Παρευρέθηκαν επίσης ο Σεβασμιώτατος Μητροπολήτης Ηλιουπόλεως κ. Θεό-δωρος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ο εκπρόσωπος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Νεόφυτος Μάν-δαλος και ο π. Σταμάτης Σκλήρης. Μεταξύ των παρευρισκόμενων διακρίθηκαν επίσης η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Τουρισμού κα Ευρυδίκη Κουρνέ-τα και ο πρέσβης κ. Πέτρος Οικονόμου και κ. Μίμης Πλέσσας με την σύζυγό του. Από την ΕΡΤ παρακολούθησαν την εκδήλωση ο διευθυντής των μουσικών συνόλων κύριος κ. Αναστάσιος Συμεωνίδης και η κα Όλγα Κοσμά.
Η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ με την συνθέτρια στο πιάνο απο-τέλεσε ένα καλοταιριασμένο και αρμονικό σύνολο υπό την διεύθυνση του μαέστρου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Χρύσανθου Αλησάφη που εντυπωσίασε με την απόδοσή της.
Ουσιαστικά ξεχωριστές ήταν οι ερμηνείες της Alexandra Gravas και του Σπύρου Κλείσσα που με τις μεστές ερμηνείες τους πρόβαλαν την ομορφιά και το βίωμα των κειμένων του λιμπρέτο. Η συμ-μετοχή του βυζαντινού χορού ΤΡΟΠΟΣ υπό την διεύθυνση του Κωνσταντίνου Αγγελίδη εκτός από τη μουσική δεινότητα του, άφησε το αποτύπωμα του βυζαντινού μέλους στη σημεία που με σπου-δή είχαν επιλεγεί. Αυτή άλλωστε είναι πρωτοτυ-πία, η μοναδικότητα, που χαρακτηρίζει το έργο. Η συνύφανση των στοιχείων της Ανατολικής Μο-νωδίας – του Βυζαντινού μέλους, και της Δυτικής κλίμακας λυρικής σύνθεσης. Εμπεριέχει δηλαδή τη μέθεξη του ρωμαίικου με το ευρωπαϊκό και του μονοφωνικού με το συμφωνικό.
Το λιμπρέτο του που είναι βασισμένο στην ορθόδοξη υμνολογία των Θεομητορικών και το σύνολο των Δεσποτικών εορτών διατηρεί την Αλεξανδρινή Κοινή γλώσσα, από την οποία δημιουργήθηκε η λόγια μορ-φή τής εκκλησιαστικής γλώσσας της λατρείας τής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τής Υμνολογίας των μεγάλων Βυζαντινών ορθόδοξων υμνογράφων. Απόλυτα ταιριασμένη μπορεί αβασάνιστα να χαρακτηριστεί η εν-σωμάτωση των δύο ζωντανών στην παράδοσή μας λαϊκών θρήνων από την Μικρά Ασία και την Κύπρο, στη χωρία των εγκωμίων, που μιλούν για τον πόνο της της Παναγίας - Μάνας κάτω από τον Σταυρό.