Η τελετή χειροθεσίας έγινε την 21 Οκτωβρίου 2018 στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων του Φερίκιοϊ στην Κωνσταντινούπολη. Δημοσιεύουμε την Προσφώνηση της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη
κ.κ. Βαρθολομαίου και στην συνέχεια του κ. Μιχάλη Μαυρόπουλου.

Προσφώνησις
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
κατά τήν χειροθεσίαν τοῦ κ. Μιχαήλ Μαυροπούλου
εἰς Ἄρχοντα Μαΐστορα
(Φερίκιοϊ, 21 Ὀκτωβρίου 2018)

Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων,
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, διά τῶν χειρῶν τῆς ἡμῶν Μετριότητος, σᾶς ἀπονέμει σήμερον, ἐν τῷ πανηγυρίζοντι τήν συμπλήρωσιν ἑκατόν καί πεντήκοντα ἐτῶν ἀπό τῆς ἀνεγέρσεως αὐτοῦ, Ἱερῷ Ναῷ τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων Φερίκιοϊ, τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Μαΐστορος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἀνήκετε πλέον εἰς τόν κύκλον τῶν συνεργατῶν τοῦ Πατριάρχου σας. Εἶσθε μέλος τῆς «Παναγίας Παμμακαρίστου», τῆς ἑδρευούσης ἐν Ἀθήναις Ἀδελφότητος Ὀφφικιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καί καλεῖσθε νά στηρίζετε, μετά τῶν ἄλλων Ἀρχόντων, τό θεάρεστον ἔργον τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά ἀναδειχθῆτε ἀντάξιος τῆς ἐμπιστοσύνης, τῆς τιμῆς καί τῆς κλήσεως εἰς προσφοράν.
Γέννημα θρέμμα τῆς Πόλεως τοῦ Κωνσταντίνου, μέ πατέρα ἐκ Νίγδης τῆς Καππαδοκίας καί Ἰμβρίαν μητέρα, εἶσθε ψυχῇ τε καί σώματι ἐρριζωμένος εἰς τήν ἱστορίαν καί εἰς τάς παραδόσεις τῆς Ρωμιοσύνης. Καθ᾿ ὅλην τήν ζωήν σας παρεμείνατε πιστός εἰς τά πάτρια, φορεύς τῶν τιμαλφῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους, ἀφωσιωμένος εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον εἶναι ἡ μήτρα τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ἀμετακίνητος ἐκφραστής τῆς διπλῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου, τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί τῆς «ὁμοίας τῇ πρώτῃ καί μεγάλῃ ἐντολῇ», τῆς ἀγάπης δηλονότι πρός τόν πλησίον. Συνηθίζομεν νά περιγράφωμεν τό ἦθος καί τήν μαρτυρίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διά τῶν λέξεων «πιστότης καί ἀνοικτοσύνη». Πιστότης εἰς τήν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι δι᾿ ἡμᾶς ἀνεξάντλητος πηγή δυναμισμοῦ, ἐμπνεύσεως, δημιουργικῆς παρεμβάσεως καί δράσεως ἐν τῷ κόσμῳ, χριστοππρεποῦς καί χριστοτερποῦς παρουσίας καί μαρτυρίας ἔναντι τῶν σημείων τῶν καιρῶν. Ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά μετα- μορφώσῃ τόν πολιτισμόν, ὄχι νά τόν ἀπορρίψῃ, συμφώνως καί πρός τό εὐρύτερον νόημα τοῦ ἐνθέου λόγου τοῦ προκατόχου τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἐν τῷ ἀποστολικῷ Θρόνῳ τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Τό γάρ ἀπρόσληπτον ἀθεράπευτον».
Ὅ,τι προσεφέρατε μέ αὐταπάρνησιν καί ζῆλον, Ἐντιμολογιώτατε, εἴτε ὡς ἐπί σειράν ἐτῶν Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἰμβρίων Ἀθηνῶν, τοῦ ὁποίου σήμερον εἶσθε Ἐπίτιμος Πρόεδρος, εἴτε ὡς δραστήριον μέλος καί Α’ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Οἰκουμενικῆς Ὁμοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτῶν (ΟΙΟΜΚΩ), εἴτε ἀπό ἄλλας θέσεις εὐθύνης, εἶναι, ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει, προσφορά πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν.
Συνεβάλατε μεγάλως εἰς τήν ἐνημέρωσιν τῆς κοινῆς γνώμης διά τό δρᾶμα τῆς Ἴμβρου, ἀγωνισθήκατε διά τήν προστασίαν τῶν δικαίων τοῦ ἰμβριακοῦ λαοῦ, διά τόν συντονισμόν τῆς δράσεως καί τῶν πρωτοβουλιῶν τῶν ἀνά τόν κόσμον Ἰμβριακῶν Σωματείων. Παρόμοιον ζῆλον ἔχετε ἐπιδείξει καί ἐπιδεικνύετε καί σήμερον διά τήν ἐν τῇ Πόλει Ὁμογένειαν καί τήν διεκδίκησιν τῶν δικαιωμάτων της. Ἐκτιμῶμεν, ἐπαινοῦμεν καί ἐπευλογοῦμεν τήν φιλογενῆ δρᾶσιν σας. Δέν ἀπεκόπητε ἀπό τάς ρίζας σας. Ἡ σκέψις σας ἦτο καί παραμένει ἐστραμμένη πρός τήν εὐλογημένην γῆν τῶν προγόνων, εἰς τούς ὁποίους, μετά Θεόν, ὀφείλομεν τά πάντα.
Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Μαΐστορ κύριε Μιχαήλ Μαυρόπουλε,
Ἔχομεν κραταιάν τήν πεποίθησιν ὅτι θά συνεχίσετε, κεκοσμημένος πλέον μέ τό ὑψηλόν ἀρχοντικόν ὀφφίκιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τό θεοστήρικτον ἔργον διακονίας τοῦ Γένους καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Σᾶς συνοδεύουν αἱ εὐχαί τῶν ἐν Φαναρίῳ ἀνυστάκτων φρουρῶν τῶν Ὁσίων καί τῶν Ἱερῶν τῆς Ρωμιοσύνης, καί ὅλων τῶν συμπροσευχομένων σήμερον ἐν τῷ παμφώτῳ Ἱερῷ Ναῷ τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων.
Περαίνοντες τόν λόγον, συγχαίρομεν ἅπαξ ἔτι τήν ὑμετέραν προσφιλεστάτην Ἐντιμολογιότητα καί καταστέφομεν ὑμᾶς, τήν ἐρίτιμον σύζυγον καί τόν υἱόν σας διά τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν εὐλογίας, ἐπικαλούμενοι ἐφ᾿ ὑμᾶς καί ἐπί πάντας τούς παρισταμένους ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ συνάξει, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων καί φωτιστῶν τῆς Οἰκουμένης, τήν ζωοπάροχον χάριν καί τά ἀμέτρητα ἐλέη τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης.
Ἄξιος!

Λόγος του κ. Μιχάλη Μαυρόπουλου
Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Εν πρώτοις, ευχαριστώ ολόθυμα την Υμετέρα προσκυνητή μοι Παναγιότητα για την, ομολογουμένως, απρόσμενη τιμή που μου κάνετε. Αισθάνομαι ευγνώμων, συγκινημένος και ταυτόχρονα χαρούμενος, διότι εκλαμβάνω την τιμητική αυτή διάκριση ως δικαίωση όχι μόνο των δικών μου προσωπικών προσπαθειών για την υπόθεση τόσο του Ιμβριακού όσο και του ρωμαίϊκου Ελληνισμού παγκοσμίως, αλλά και όλων των προέδρων και διοικητικών συμβουλίων της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών και του Συλλόγου Ιμβρίων.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να διέλθω όσα του βίου μου δικαιολογούν, ίσως, την παρούσα τιμή.
Παναγιώτατε, στη ζωή μου προτίμησα τη δράση, παρά τα λόγια.
Θα μιλήσω λοιπόν από καρδιάς, όπως ξέρω και αισθάνομαι, και θα αναφερθώ σε γεγονότα.
Γεννήθηκα και ανατράφηκα στο περιβάλλον της Πόλης και του Πατριαρχείου, όπου αξιώθηκα να κανοναρχήσω παρά τους πόδας μεγάλων πρωτοψαλτών και λαμπαδαρίων, όπως ο Πρίγκος και ο Στανίτσας. Μεγάλωσα στο Φανάρι, την κιβωτό της Ορθοδοξίας και την πνευματική μήτρα του Ελληνισμού. Αποφοίτησα από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, όπου στη συνέχεια είχα την τιμή να υπηρετήσω ως καθηγητής Μαθηματικών.
Όσα για τους άλλους αποτελούν ανάμνηση και παράδοση, για εμένα είναι ζωντανό βίωμα και ζωτικό και ζωογόνο στοιχείο της ύπαρξής μου.
Ως γνήσιος Ρωμιός της Πόλης, αλλά και παραδοσιακός Φαναριώτης, και βεβαίως Ίμβριος ως προς την καταγωγή και τη συνείδηση, αισθάνθηκα από πολύ νέος την ανάγκη να συμβάλω στη διαφύλαξη των αξιών που βίωσα από παιδί, και στην προώθηση των ζητημάτων που ταλανίζουν τον Ελληνισμό της Ίμβρου και της Πόλης.
Δραστηριοποιήθηκα στον Σύλλογο Ιμβρίων, στην Αθήνα, όπου διετέλεσα επί πολλά χρόνια πρόεδρος ή απλό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, ως την ημέρα που παρέδωσα τη σκυτάλη στους νεώτερους.
Ο Σύλλογος Ιμβρίων, αναγνωρίζοντας την προσφορά μου στην πατρίδα, με τίμησε ανακηρύσσοντάς με Επίτιμο Πρόεδρο.
Τα πεπραγμένα μου δεν θα τα κρίνω βέβαια εγώ. Σεμνύνομαι όμως να αναφέρω ότι επί της θητείας μου και με προσωπική ηθική και οικονομική δέσμευση- αγοράστηκε το οικόπεδο στη Νέα Σμύρνη και ανηγέρθη το ιδιόκτητο κτίριο του Συλλόγου, που απο-τελεί το καμάρι των συμπατριωτών μας Ιμβρίων αλλά και της περιοχής.
Το γνωρίζετε καλύτερα από όλους, Παναγιώτατε, δεδομένου ότι Εσείς μάς κάνατε την τιμή να το εγκαινιάσετε και έκτοτε μάς τιμάτε τακτικά με την παρουσία Σας ενθαρρύνοντας τη νεολαία μας.
Πάντοτε πίστευα ότι η ύπαρξη σταθερού χώρου θα λειτουργούσε και ως σημείο αναφοράς, και θα έδειχνε προς τους έξω την αποφασιστικότητα και τη δυναμική του Συλλόγου μας.
Έγινε κάτι περισσότερο από αυτό: λειτούργησε ως χώρος διαφύλαξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ως εφαλτήριο ενεργειών για το ιμβριακό ζήτημα. Εκεί προωθήσαμε το θέμα της Ίμβρου, όλοι μαζί, αλλά κυρίως με τις προσωπικές ενέργειες του έγκριτου δικηγόρου και Άρχοντα Πάρη Ασανάκη, που με επαγγελματική αρτιότητα κατήρτησε τον φάκελο που υποβάλαμε στις ευρωπαικές αρχές.
Με βάση τον Σύλλογό μας, υπερασπιζόμαστε με πάθος και αφοσίωση τα δίκαια αιτήματα του νησιού μας σε όλα τα φόρα της Ελλάδας και του εξωτερικού, απαιτώντας την αποκατάσταση των αδικιών και την ανα-γνώριση των δικαιωμάτων μας.
Και έχει όντως απήχηση η προσπάθειά μας.
Εκθέσαμε τα προβλήματά μας, ευελπιστώντας ότι οι προσπάθειές μας κάποια στιγμή θα καρποφορήσουν, όπως και έγινε. Η Ίμβρος ζωντανεύει και πάλι και χαιρόμαστε όλοι για αυτό.
Ο Σύλλογος Ιμβρίων παραμένει δραστήριος και αγωνιστικός στα άξια χέρια της σημερινής διοίκησης, θέτει στέρεες βάσεις και αφήνει ιερή παρακαταθήκη για το μέλλον μέσω των νεωτέρων μελών του, για την τελική δικαίωση που όλοι ευχόμαστε.
Η πολίτικη ψυχή μου, όμως, δεν μου επέτρεψε να παραμείνω αδρανής στο θέμα των Κωνσταντινουπολιτών. Δραστηριοποιήθηκα στην Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών, γνωστή ως ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ, για 6 χρόνια ως Γ. Γραμματέας και τώρα ως Αντιπρόεδρος.
Αντλώντας δύναμη από την ενθάρρυνσή σας, Παναγιώτατε, και σε συνεργασία με τον άξιο Πρόεδρο, καθηγητή του Μετσόβειου Πολυτεχνείου, Άρχοντα, κ. Νίκο Ουζούνογλου και όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών (ΟΙΟΜΚΩ) διεκδικούμε τα δίκαιά μας, και παρ’ όλη τη δυσμενή συγκυρία, πραγματοποιούμε μικρές αλλά σημαντικές προόδους.
Θεωρούμε πολύ σημαντικό ότι οι τουρκικές αρχές μάς θεωρούν ισότιμους συνομιλητές τους. Πιστεύουμε πως με τη συνεχή επαφή των δύο μερών θα μπορέσουμε, με υπομονή και επιμονή, να επιτύχουμε ακόμα περισσότερα.
Δεν γνωρίζω αν όλα αυτά είναι αντάξια της υψίστης τιμής που ευμενώς η Παναγιότητά Σας μού επιδαψιλεύει και για την οποία αισθάνομαι τιμή και ευγνωμοσύνη. Ξέρω όμως ότι προκύπτουν από το ταμείο της ψυχής μου, και αν μπόρεσαν έστω κατ’ ελάχιστον να ωφελήσουν την υπόθεση των Ρωμιών της Πόλης και των Ιμβρίων, τω Θεώ δόξα.
Ξέρω ακόμα ότι θα συνεχίσω να πο-ρεύομαι στην ίδια αυτήν Ατραπό, όσο οι δυνάμεις μου το επιτρέπουν και όσο αποδεικνύομαι χρήσιμος. Όχι για τη διάκριση, αλλά για την ουσία. Για να κρατήσουμε ζωντανές τις αξίες αυτές της Ρωμιοσύνης για τους επιγόνους και για να τις μετατρέψουμε σε τηλαυγείς φάρους της κληρονομιάς μας, οι οποίοι θα τους καθοδηγούν.
Ολοκληρώνοντας αυτές τις σκέψεις και τις ευχαριστίες προς την Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότητα, οφείλω να καταθέσω τις θερμές μου ευχα-ριστίες σε όλους όσους με ενέπνευσαν, με ενεθάρρυναν και με βοήθησαν.
Πρωτίστως προς Εσάς, Πατέρα και Δέσποτα, για το παράδειγμα που μας δίνετε με τη δική σας στάση και για τις πολύτιμες συμβουλές Σας, οι οποίες με βοήθησαν να ενεργώ με θάρρος και συνέπεια κατά την πο-ρεία μου.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που η Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότης μού περιποιεί, ανακηρύσ-σοντάς με Άρχοντα της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Κατόπιν, οφείλω να ευχαριστήσω τους αφοσιωμένους συνεργάτες και συνοδοιπόρους μου στα κοινά. Και ασφαλώς την οικογένειά μου που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε στο πλευρό μου, μου συμπαραστάθηκε και ανέχτηκε τις πολύωρες, μερικές φορές και πολυήμερες, απουσίες μου, λόγω των συλλογικών υποχρεώσεών μου. Χωρίς όλους αυτούς τους πολύτιμους ανθρώπους γύρω μου, τίποτα δεν θα ήταν εφικτό.
Εύχομαι ο Θεός να δίνει στην Υμετέρα Παναγιότητα υγεία και μακροημέρευση επ’ αγαθώ της Μητρός Εκκλησίας και της όπου γής Ρωμιοσύνης, και επικαλούμαι ευλαβώς τις πατρικές σας ευχές και ευλογίες Πα-ναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, για να μπορούμε να συνεχίζουμε να υπηρετούμε το κοινό συμφέρον του Γένους, με αφοσίωση, με ζήλο και με πιστότητα στην παρακαταθήκη που λάβαμε.
Εις πολλά έτη Δέσποτα!